Brezilya São Paulo doğumlu fotoğrafçı Norair Chahinian'ın Türkiye'de çektiği fotoğraflar görenleri birkaç farklı açıdan çarpıyor. Önce binlerce kilometre uzaktan dünyanın ta öte ucundan gelenin Anadolu coğrafyasının farklı bölgelerindeki yaşama dair 'dışarıdan' tanıklığıyla. Ama daha önemlisi aile tarihi bugün ziyaret ettiği topraklara Maraş'a Urfa'ya İskenderun'a dayanan bir Ermeni'nin yüz yıllık devasa bir boşluktan sonra köklerine dönüşünü 'içeriden' göstermesiyle.
Yaklaşık 200 fotoğraf ve onlara eşlik eden metinlerden oluşan Boşluğun Gücü bu dönüşün bu tanıklığın özünde barındırdığı imkânlar ve imkânsızlıklar üzerine bir yüzleşme denemesi. Topraklarından zorla koparılmış dördüncü kuşaktan bir Ermeni'nin dünün bugünün ve yarının gözlerinin içine dimdik bakma cesareti göstermesinin hikâyesi.

Norair Chahinian Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde yaşanan İttihat ve Terakki Partisi'nin Ermenilere yönelik soykırım politikalarının kurbanı bir ailenin çocuğu olarak Brezilya'da dünyaya geldi. Nine ve dedeleri o felaket günlerinde ailelerini kaybetmiş güç koşullar altında Suriye'ye Halep'e sığınmış; oradan da kendileri gibi dünyanın dört bir yanına dağılan Ermenilerin kaderini paylaşarak Güney Amerika'ya Brezilya'ya göçmüştü. Chaninan bir diaspora Ermeni cemaati içinde yetişmiş ve bu kimliğin tüm öğelerini özümsemişti. Aile tarihini yakından bilen Ermeniceyi öğrenen Soykırım'ın tanınmasının bir intikam değil adalet meselesi olduğuna inanan Chahinian Türkiye ve Türkler hakkında ise soykırımla ölümler ve şiddetle örülü bir anlatı yoluyla bilgi sahibiydi. Hayatının önemli dönüm noktalarının birini bu anlatıyı bugün yaşayan Türklerle ve bir zamanlar kendi ailesinin de olan topraklarla birebir temas ederek derinleştirmeye karar verdiğinde yaşadı. Boşluğan Gücü'nde yer alan fotoğraflar Chahinian'ın tam da bu dönüm noktasındaki gözlemlerini seriyor gözlerimizin önüne.
Fotoğrafçı bu arayışın sonucu olarak dilini havasını suyunu bilmediği hiç kimseyi tanımadığı Türkiye'ye geldi. Ancak asla bir turist olarak değil. Yüz yıl önce yaşanan felaketin kurbanı ve tanığı olmuş ama yaşamayı hayatta kalmayı başarmış ve okyanus ötesinde yeni bir hayat kurabilmiş bir ailenin geçmişiyle bugünü arasında köprü kurmaya kararlı son halkası olarak. Bu geçmiş ve bu kararlılık sonucunda Chahinian'ın Türkiye'nin farklı şehirlerinde çektiği fotoğraflarında hem yokluk ve boşluk hem de hayat ve yaşamın sürekliliği var. Ölenlerden göçe zorlananlardan geriye kalan boşluk ve bu boşluğun gücü yadsınamayacak şekilde görünüyor her bir karede. Harabe halindeki kiliselerin üzerinde açan gökkuşağı terk edilmiş sokaklarda oynayan çocuklar Ermenice kitabelerin üzerine yazılmış askeri darbe sloganları boş bir evde dün bırakılmış gibi bekleyen küskün bir valiz. Boşluğun gücü gücün boşluğu...