Hangimiz kendisini "akıl hastanesi"nde veya bir psikiyatri kliniğinde bulma ihtimaline en yakın? Sözde "akıl hastalığı"nın tanı kriterleri ya da "belirtileri" kişiye göre değişir ve keyfidir. "Akıl hastalığı" denilen şey normal şartlarda nerede başlar, nerede biter? Bu uydurma hastalıklar ve belirtileri; şizofreni, uygunsuz ya da tekdüze duygulanım, düşmanlık, klinik depresyon, büyüklenmeci ya da paranoid düşünceler, intihar ve cinayet düşüncesi ve ajite davranışlar gibi, eşit bir şekilde muğlâk, genel ve bilimsel olmayan tabirlerle tarif edilir. Psikiyatristler tam aksini iddia etseler de, duyguları medikal anlamda hastalık veya patolojik olarak objektif ve bilimsel bir şekilde etiketlemenin imkânı yoktur. Korku ne zaman "paranoya" olur? Mutsuzluğun hangi evresi klinik depresyonla sonuçlanır? Tuhaf davranış ne zaman anormal ya da saykotik olur? "Birinin ölmesini istemek" ne zaman bir hastalık olur?

İlaçlar ve davranış modifikasyonu gibi psikiyatrik teknikler, kurallara uymaya zorlamanın yanı sıra isyancılar ve muhalifleri bastırmak için toplumumuzun pek çok kilit bölgesinde giderek artan bir şekilde kullanılıyor. Hapishaneler gitgide "akıl hastanelerine" benziyor. Neredeyse tüm hapishaneler, psikiyatri ilaçları kullanıyor. Bakım evleri, okullar, "uzlaşma evleri" ve "akıl sağlığı toplum merkezleri" sürekli bu yöntemlere başvuruyor. 1939-1945 yılları arasında Nazi Almanyası'ndaki psikiyatristlerin sekiz "akıl hastası"ndan yedisini (neredeyse 300.000 insanı) öldürdüğü insanlık tarihine not düşülmelidir. Gaz odaları, Yahudiler'in ve "yaşamları değersiz", "tedavi edilemez" olarak sayılan insanların üzerinde kullanılmadan önce, iki yıl boyunca "akıl hastaları"nın üzerinde kullanılmıştır.

Bu, bütün insanlar için bir ders olsun. Burada tıbbi bir sorundan bahsetmiyoruz; kişisel, siyasi özgürlük meselesinden, tüm insanların kendi kararlarını verebilme, kendi hayatlarını kontrol edebilme hakkından bahsediyoruz. Bu ülkenin milyonlarca psikiyatri hastasının özgürlüğü ile ilgilendiğimiz kadar dünyadaki diğer ezilmiş halkların özgürlüğü ile de ilgilenmeliyiz.