"İsimsiz. Geçmişin ismine dair hiçbir anı bugünün ismine ve yarına dair. İsimden kastımız; dışarıdan bize yüklenen her türlü kavramsa; ismimiz yokken bu kavramlardan yoksunsak ve o zaman içimizdeki şeyler körleşiyorsa tanımlanamıyor ve ayırt edilemiyorsa; bu ismi anmakta ısrar edenler mezar kitabeme kazısınlar ön tarafına ve sonra da o ismi bir daha anmayıp çekip gitsinler ki rahat edeyim. Bu ölülere uygun bir davranış. Defteri dürülmüşler için. Ben yaşıyorum ve defterim dürülmedi daha. Hayatım bitmedi. Ve hayat isimler hakkında bir şey bilmez. Şu ağaç yapraklarla süslenmiş ne güzel. Ben o
ağacım. Ağaç bulut; yarın kitap ya da bulut olurum belki.
Okuduğunuz kitap içinize çektiğiniz rüzgâr. Her şey
dışarıda serseri gibi."
Moscarda'nın kim olduğuyla ilgili bütün söylenenleri
unutun.
Hatta bu kitap üzerine yapılan yorumları da...
Elinizdeki roman ezberden gitmeyenler; -dini politik
veya toplumsal- bütün kuralları sorgulayanlar; kendisine dışarıdan yaşama ta en içinden bakabilenler
için.