Mesela, ne diye sevdiğimizle daha çok zaman geçirmiyoruz? Bıraksak artık şu telaşı bir kenara, şu geçim bahanesinin pençesinden sıyrılsak, her şeyin geçim olmadığının bilincine varsak; yalnızca annenin dizinde olduğunu bilsek mutluluğun da, merhametin de, huzurun da, yalnızca sevgilinin elinin sıcaklığında olduğunu bilsek...
Hayatın anlamı ne, diye oturup düşündüğümüz oluyor mu hiç? Bizi bundan alıkoyan hangi mühim meseledir, anlamıyorum.