Kafesin içinde vatan hasreti çeken bülbül için ne çok üzülmüştüm o zaman.   Bütün bülbüllerin kafeste yaşadığını sanırdım. Babam "Kızım Dilşah   bülbülün yeri kafes değil; gül dalıdır. Bülbül güle âşık olmasa böyle yanık yanık ötmese insanlar da onu yakalayıp kafese koymazlardı. Bülbülün çektiği dilinin belasıdır" dedi.  Sonra da bir bülbül şarkısı söylemeye başladı:
Aşık der ki bende vur
Suyu kaldır bende vur
Yedi yerimde yarem var
Bir ok al sen de vur.