Hobo her şeyden önce bir işçi; ama hep yurtsuz evsiz ailesiz bir işçi. Hobo aynı zamanda da bir gezgin; kâh tren vagonlarını ormanları madenleri tarlaları kâh Chicago'nun kenar mahallerini Hobohemya'yı mesken tutmuş bir gezgin. Kısacası Hobo XX. yy. Amerikan popüler kültürünün şarkılara anlatılara konu olmuş maceraperestliği ve bağımsız olmayı sınırlara gitmekle sınırlarda yaşamakla özdeşleştirmiş yollardaki adamı. Ama Hobo bir kez daha ve her şeyden önce bir işçi en acı- masız sömürü ilişkilerinin horlanmanın yoksulluğun ezip geçtiği bir işçi.

Kendisi de eski bir Hobo olan Nels Anderson elinizdeki çalışmada bizi bir anlamda "evine" götürüyor. Hobonun dünyasını yaşamını çalışma koşullarını bize "içeriden" aktarıyor. Anderson içerisinden geldiği dünyanın "güzellemesini" yapmak istemiyor; gördüğü "sefaleti" vicdan pazarında satmak da istemiyor. Anderson sadece betimliyor. Peki bir şey yer olay olgu "sadece" betimlenebilir mi "olduğu gibi" aktarılabilir mi? Bazı kitaplar bu çetin soruyu bir kez daha sordurur okuyucuya. Anlattığı "hikâyenin" detay zenginliği ve çarpıcılığı ile değil sadece kaçınılmaz olarak tetiklediği yöntemsel ve epistemolojik sorgulamalarla da çok özel bir Chicago Ekolü klasiğidir Hobo.