Patatesin müziği olur mu? Ya öyküleri? Patates Jazzı'nda patates belki insanın kalbini belki hiç kopmayan anne-çocuk bağını belki de ölümün ta kendisini simgeliyor.

Doğumdan ölüme anne-çocuk arasında kurulan derin ve karmaşık bağın aldığı haller kâh ilk aşkın acılarına kâh fiziksel çirkinliğin benlikte bıraktığı arazlara uzanarak "annesinin yürekten babasının uzaktan seveceği kadar çirkin" bir çocuğun dilinden anlatılıyor. Ortak karakterler öykülerde bir görünüp bir kaybolurken okura farklı okuma imkânları açılıyor. Çocukluktan vazgeçmeyen ironiyi elden bırakmayan hüzünlü öyküler bunlar. Annesini unutamayan ve unutamayacak olan herkese sesleniyor.