Yazar, "çağdaş ideolojiler"in nadir ve izafi müspet taraflarına, objektif anlayış gereği temas etmekle birlikte; asıl ağırlığı, onların gerçek nizama ve insan tabiatına göre taşıdıkları zaaflara, batılılara tahsis etmiştir. Ancak, eserin maksadı, peşin hükümle söz konusu ideolojileri çürüğe çıkartmak değildir. Bu netice; insanın yaratılışından ve vahyin ışığından hareketle yapılan mükemmel ilmi, rasyonel ve objektif incelemelerle, inkâr edilemeyecek şekilde ortaya konmaktadır.

Elinizdeki eseri farklı kılan, adından ziyade ele aldığı konulara yüklediği anlam, getirdiği netlik ve izahlardır. Muhammed Kutub, bir takım arızi benzerlikler nedeniyle batı kaynaklı ideolojilere asıl prim verenlerin, İslam ile bu ideolojileri te'life yeltenen sözde Müslüman aydınlar(!) olduğunu belirtmektedir. Beşer kaynaklı bütün fikirlerin çıkış ve vardıkları neticeleri bakımından temelde aynı olduklarını şu ifadelerle belirtiyor:
"Akıl dediler. Tabiat dediler. İnsan nefsi dediler. İlim dediler. Felsefe dediler. İşin başında akıllarına gelen her şeyi söylediler. Vardıkları nokta: Huzursuzluk, delilik, yok oluş, hayret, psikolojik hastalıklar, intihar, alkolizm, suçluluk, çözülüş ve fıtratı tanınmaz hale getiren başkalışım. Siyasal, ekonomik ve sosyal hayatın bütün alanlarında ahlaki, fikri ve ruhi çöküş. Ve bu çöküşün hem fertler, hem topluluklar, hem milletler ve hem de devletler düzeyinde eşit olarak görülmesi. Sonunda insan, gündüzün maddi üretim için çalışıp duran bir alet, geceleyin ise kaba ve hissi dünya meta'ını araştıran, ipten boşalmış bir hayvana dönüştü. Bazan bu hissi mata'ı bir takım hayvan türlerinin bile tenezzül edemeyeceği bir müptezellik içerisinde aramak noktasına kadar düştü."