Piştî heftê û neh rojan şer qediya. Çend saetên din ez ê bikaribim êdî ji vê xelwetgeha xwe derêm û biçim mala xwe ya ku Niştimanê ji bo xewnên xwe li wê derê şer dikir. Ez ê biçim serdana mala xwe ya li taxa Yafesê û Niştimanê bibînim. Piştî çend saetên ez ê bayê ku ji hêla Cûdî û Gabarê hiltê û li ser çemê xemgîn digere bêhn bikim. Ez ê herdu pişikên xwe ji bayê giran î ku min bi mehan di vê xelwet gehê de dikişand paqij bikim. Çavên min wê dîsa bi taxa Nûrê bikevin. Ez ê biçim serdana Birca Belek û herim ser qebra Mem û Zînê. Ez ê li kenarên çem bimeşim û li xiştexişta pelên çinar û spîndaran guhdarî bikim, ez ê li dengê şalûl û qumrî û çivîkan guhdarî bikim, ez ê li dengê herikîna Dîcle jî guhdarî bikim û helbestên Cizîrî bixwînim. Ez ê li her koşeyekê li Niştimanê bigerim. Kî çi dizane! Tew belkî ew li min digere û em ê li koşeyek ji koşeyên vî bajarê tirsiyayî, serjêbûyî û binpêbûyî rastî hevdu werin!