Vê siharê xuşîna bayekî cemidî
Stranekê bi xwe re bêdeng dike
Li kolanên şewitî mîrateyek xêz dibe
Bi dilopên xwînê
Sewta nalînekê dibû kefiyek li ser darbestê
Û xwe berdida li ser rûçikên axeke sar
Zerî Esmerek di eywanê de
Biskên hêviyên kezîbir hine dike bi destên xwe
Pîremêrên qelûnkêş
Di qermûçekên rûçikên xwe de êşan dihewînin
Ax lê çi ecêb
Bi miskên keseran, naçin şewata dil
Xeyalên piştqozik
Xwe avêtine bextên xweziyên elemdarî
Birînên kevnar
Êdî hew dikarin êşan di zikê xwe de bihewînin
Hawara dayîkên ku mirîyan ji goristanan radikin
Di kerika guhên girtî de nayên bihîstin
Hey hewar, hey hewar, ev çi bêdengiye
Xwe li kefenê mirinê pêça ye

Mirinê awirên xwe kirine cil û berg
Fîstanek bi rengê xwînê
Û her sibehê li min dike bi destên xwe
Jiyan di devê narîncokekî li ber teqînê de ye
Rondik xwe bi mijangên Zerî Esmeran ve
Darve dikin li ser vê axê
Kes nizane kî diçe û kî dimîne
Êdî çûyîn bêxatir in li vî Welatî