Halit Fahri Ozansoy'un 1917'de Dârülbedâyi'de sahnelenen ilk telif manzum piyesi Baykuş'u merkeze alan bu kitap Türk tiyatrosunun modernleşme serüvenine derinlemesine bir bakış sunuyor. Kitap, II. Meşrutiyet Dönemi tiyatrosunun köklü değişimlerini ve Baykuş'un bu süreçteki önemini inceliyor. Piyes, aruz-hece tartışmaları, dilde sadeleşme çabaları ve gerçekçilik arayışları gibi dönemin edebi dinamiklerini yansıtırken, trajik olay örgüsüyle ölüm, kader, batil inançlar gibi evrensel temaları işliyor. Eserin mekân ve zaman kullanımı, karakterlerin ruh halleriyle bütünleşerek derin bir atmosfer yaratıyor.
Çalışma, Baykuş'u dönemin toplumsal ve kültürel atmosferinin bir aynası olarak ele alıyor; devrindeki sanatçıların Baykuş hakkındaki eleştirilerini bir araya getirip inceleyerek modern Türk tiyatrosunun tartışmalar içinde nasıl şekillendiğini gözler önüne seriyor. Bu akademik eser, tiyatro tarihimizin bu önemli kesitine dair derinlemesine bir anlayış sunmayı hedefliyor.